Lichaamsvertrouwen na kanker

Verkoper Motiverend Perspectief van Verkopers

---

Zoals velen van jullie weten, herstel ik van borstkanker, en wilde gewoon mijn verhaal met jullie delen en hoe het heeft beïnvloed hoe ik over mijn "nieuwe" lichaam denk.

Diagnose

Zes maanden geleden werd mijn wereld omvergeworpen, toen na een routinematige mammogram, mij werd verteld dat ik verschillende biopsieën moest ondergaan omdat er afwijkingen op mijn beelden waren.

Drie weken later werd bevestigd dat ik Ductaal Carcinoom in situ (DCIS) had en een mastectomie nodig had. Ik kreeg de mogelijkheid aangeboden om een reconstructie te ondergaan met weefsel uit mijn buik om nieuwe borsten te maken. Ik besloot om de mastectomie en reconstructie tegelijkertijd te laten doen.

Ik werd wakker uit de operatie met een compleet nieuw lichaam. Het gezicht was hetzelfde, maar het lichaam voelde plat, gekneusd en gevoelloos. Ik had een torso vol verbanden en hechtingen en elke beweging was pijnlijk.

Op dat moment kon het me niet echt schelen, mijn hoofdzorg was dat ze alle kanker hadden verwijderd en dat ik in orde zou zijn.

Herstel

De eerste keer dat ik goed in de spiegel keek, herinner ik me dat ik rouwde om het lichaam dat ik voor altijd had verloren.

We hebben allemaal dingen aan ons lichaam die we niet mooi vinden, nietwaar? Striae, littekens, slappe borsten enz.

Je waardeert pas echt wat je had, als het van je afgenomen is.

Die eerste blik op mijn nieuwe lichaam was een trieste, overweldigende realisatie van wat mij restte. Het kostte me alle kracht om er iets positiefs uit te halen.

Ik bleef achter met twee heuvels waar mijn borsten ooit waren. Ik mis één tepel en mijn buik was van heup tot heup gesneden.

Om de zaken erger te maken, raakten al mijn wonden geïnfecteerd en gingen open, dus moest ik terug naar de operatiekamer om ze allemaal opnieuw te laten doen en schoon te maken.

Ik bracht een paar weken in het ziekenhuis door, wat me tijd gaf om na te denken en te accepteren wat er met mijn lichaam was gebeurd.

Het gaf me tijd om me te concentreren op de dingen die belangrijk zijn in het leven, vrienden, familie en gezondheid, en om te beseffen dat ik nog steeds dezelfde persoon was en nog steeds geliefd werd, ongeacht hoe mijn lichaam eruitzag.

Acceptatie

Snel vooruit naar nu, zes maanden later en ik ben nog steeds aan het wennen aan hoe ik eruitzie en me voel als ik mezelf naakt zie.

Toen ik in 2020 bij ATW kwam, gaf het me het vertrouwen om echt van mijn lichaam te houden en het te omarmen. Ik hield van elke curve, mijn volle borsten en elk stukje van mijn buik, striae en al.

Nu moet ik de "nieuwe" ik leren liefhebben en omarmen wat me rest.

Het helpt om een positieve kijk te hebben en goede mensen om me heen.

Ik ben zo dankbaar en erkentelijk voor de NHS die mij heeft gered en voor mij heeft gezorgd.

Ik voel me niet langer in rouw om wat ik heb verloren, ik voel me gewoon dankbaar voor wat ik heb gewonnen, wat mijn leven is.

Overlevende

Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een overlevende naar me terugkijken.

Ik heb misschien niet meer mijn grote, stevige borsten, maar op hun plaats heb ik twee herinneringen dat ik door de allermoeilijkste tijd ben gegaan, maar er aan de andere kant als een winnaar uitkwam.

Ik ben vastbesloten om voorwaarts te gaan in mijn leven en elke litteken, elke knijp, en elke naadt te omarmen, omdat dit nu is wie ik ben, en ik heb een lichaam waar ik trots op kan zijn, omdat het zo hard heeft gewerkt om mij te redden.

Er was een moment dat ik niet zeker wist of ik terug zou keren naar ATW omdat ik me niet zelfverzekerd genoeg voelde om mijn lichaam te laten zien, maar nu ik mijn nieuwe uiterlijk heb geaccepteerd, kan ik niet wachten om weer actief te zijn en de vriendschappen en interacties opnieuw te genieten.

Ik ben een beetje nerveus en zelfbewust over het nemen van foto's voor mijn klanten op ATW, maar het is iets dat ik wil doen.

We willen allemaal gewaardeerd en bewonderd worden om ons uiterlijk en lichaam, maar natuurlijk betekent het niets als je jezelf niet kunt waarderen en bewonderen.

Ik ben een van de gelukkigen, omdat ik geen verdere behandeling nodig heb gehad, behalve jaarlijkse mammogrammen op mijn linkerborst.

Ik weet dat dingen veel erger hadden kunnen zijn en ik voel me gezegend omdat velen het niet redden.

Ik voel alsof ik een tweede kans heb gekregen in het leven, en als dat betekent ongelijk gevormde borsten en een gelittekende buik, dan kan ik daarmee leven.

Conclusie

Ik ben voor altijd dankbaar voor die routinematige mammogram, want zonder het zou ik nooit de kanker hebben ontdekt.

Ik had geen symptomen, geen bulten of knobbels of iets ongewoons aan de vorm van mijn borsten.

Ik DRING IEDEREEN aan om hun borsten te controleren (mannen kunnen ook borstkanker krijgen), en alsjeblieft, laat je mammogrammen doen wanneer het tijd is.

Als mijn blog helpt slechts één persoon, dan zal ik voelen alsof het delen van mijn ervaring niet tevergeefs is geweest.

Leren houden van mijn "nieuwe" lichaam heeft zijn uitdagingen gehad, maar ik ben nog steeds dezelfde persoon van binnen, en dat is wat echt belangrijk is. Mensen houden van je om wie je bent, je hart, je vriendelijkheid, je ziel.

Onze lichamen zijn slechts een uitbreiding daarvan.

CONTROLEER UW BORSTEN ALSJEBLIEFT

Dank voor het lezen.

Gingermilf xx

Bronnen

NHS Overzicht van borstkanker bij vrouwen

NHS Overzicht van borstkanker bij mannen

Borstkanker Zelfonderzoek: PDF

Borstkanker Zelfonderzoek: Video

---

---

Interessiert daran, zu unserem großartigen Community-Blog beizutragen? Warum nicht unser freundliches Team kontaktieren?

---

Mehr von unserem Blog